A Dream, I Have One For Iran

It has been said that one should have a dream first, before it can come true.

I need to say a little bit about human rights, it is my passion and my dream for my country, Iran.

According to the Articles 1, 3, 5, 9 and 20 of the Universal Declaration of Human Rights, "All human beings are born free and equal in dignity and rights, one has the right to life, liberty and security of person, No one shall be subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment, No one shall be subjected to arbitrary arrest, detention or exile, Everyone has the right to freedom of peaceful assembly and association."

These are the foundations of human rights laws, which people are enjoying or used to enjoy, in the western societies all around the world. Despite of some dramatic changes in the laws in recent years, I still believe there are measures in place, like judiciaries of the western democratic countries, to guard human rights.

But, what do these got to do with my dream? Simple, I want these rights for my people in Iran, I want them to enjoy the rights same as any other citizens of the free world. In Iran, some might say that we have the laws that respect these rights, and offer us the Article 38 of the Constitution of Islamic Republic of Iran as an example, which says:

"All forms of torture for the purpose of extracting confession or acquiring information are forbidden. Compulsion of individuals to testify, confess, or take an oath is not permissible; and any testimony, confession, or oath obtained under duress is devoid of value and credence. Violation of this article is liable to punishment in accordance with the law."

But, the actions of the Islamic Republic Judiciary in regard to the media, university students, peaceful gatherings of women, teachers, workers and the academics have and are contradicted the Constitution!

My dream is to see A new Iran!

يــک خـواب

مــن بــرای ايــران يــک خـواب دارم

مــيگويند قبــل از اينکــه انتظار داشتـه باشيـد که خوابتـان تعبيـر شـود بايـد خوابـی داشـته باشيد

.بنا بر بند های 20/9/5/3/1 اعــلاميه جـهانی حــقوق بشـــر ، تمام انســان ها آزاد به دنيــا مـــيايند و حقوق برابر دارند . حق زنـدگی ، آزادی و امنــيت ، هيچ انسانی نبايد در معرض شکنجه و رفتار غير انســانی و تحــقيرقرار بگيــرد . هيچ انســانی نبايد به دل خواه فرد ديگــری دستگیر و زندانی شود .همه انسانها حق تجمع آزاد و گردهمــايي دارند .

اين حقــوق، بنيــاد قوانيــن حقوق بشری شــهروندان کشور های دمــوکـــرات و آزاد جهـــان هستـــند. اگر چه که در سالهای اخير تعغيـيرات بزرگی در قوانين کشور ها پـديد آمده است، اما مـن هنوز باور دارم که تضـمين های لازم در سيـستم قضــايی کشور های آزاد جهــان برای حفاظت از اين حقــوق وجود دارد

.اما اين مطالب چه ربطــی به خواب من دارد ؟ خيلی ســاده ، من اين حقوق را برای مــردم کشورم ايــران می خواهم . در ايران يکنفر ممکن است که بگويد، ما قوانيــنی داريم که اين حقــوق را تامين می کنند و برای مثــال بنده 38 قانون اساسی جمهــوری اســلامی ايــران را برای ما بياورنــد ، که می گويد : تمام اشکال شکـــنجه به منــظور گرفتـــم اعتــراف و يا به دســت آوردن اطلاعــات مـمنوع است . اجبــار افراد به اعتــراف و گرفتن اعتراف با توســل به زور ارزش قــانونی ندارد و مرتکــبين در برابر قــانون خــلاف کار محــسوب و مجـــازات خواهنــد شد

اما عملکرد قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران در موارد گوناگون برخورد با روزنامه ها،دانشگاهیان، دانشجویان،معلمین زنان،کارگران تماما نقض صریح قانون اساسی کشور است و جرم!

خواب من، ديــدن يک ايـــران جــديد اسـت .