امروز سازمان بین المللی انرژی هسته ای گزارش خود را در مورد همکاری ایران اعلام کرد. این گزارش هم مثل تقریبا تمام گزارشات قبلی با احتیاط کامل نوشته شده بود، که قابل درک است. این سازمان و ریاستش، آقای البرادعی، باید بسیار محتاط عمل کنند، چرا که مسئولیت نظارت بر عدم گسترش سلاحهای هسته ای را بر عهده دارند. من شخصا آقای البرادعی را فرد حرفه ای، آگاه به مسائل سیاسی و در عین حال انسان شریفی میدانم که تمام تلاش خود را میکند که در کنار کار حرفه ای خود، مراقب سو استفاده های سیاسی به هزینه ایشون و سازمان مطبوع خود هم باشد. این خیلی کار ایشون رو مشکل تر میکنه. در مورد مسئله هسته ای کشورمان که تمام قدرت های بین المللی حساسیت فوق العاده ای دارند و مقتنم شمردن این فرصت از جانب جمهوری اسلامی برای به گرو گرفتن غنی سازی اورانیوم برای رسیدن به خواسته های بزرگ سیاسی خود، آقای البرادعی بر روی زمین مین گذاری شده قدم برمیدارد. از یک طرف باید مراقب باشد که در دام جمهوری اسلامی نیفتد و از فعالیتهای غیر صلح آمیز احتمالی غافل نشود که نهایتا متهم به کمک به هسته ای شدن جمهوری اسلامی گردد. و از طرف دیگر باید مراقب تبدیل نشدن به ابزاری برای اهداف سیاسی قدرت های بزرگ در منطقه خلیج فازس و کشورمان ایران باشد. بهر روی اگرچه این گزارش محتاطانه نوشته شده، جمهوری اسلامی از آن بنفع خود صحبت میکند و غرب آن را دلیلی بر اعمال فشار بیشتر بر تهران و تصویب قطعنامه دیگری در شورای امنیت میداند. نظر من این است که قطعنامه دیگری تصویب خواهد شد. چرا؟ چون این ابزار غرب در مقابل ابزار مورد استفاده تهران در منطقه است و غرب تا این اندازه بی تجربه نیست که به رقیب زمان بدهد! غرب میداند که باید از طریق این قطعنامه ها به موقع و سر بزنگاه آماده باشد! حال باید منتظر شد و دید که جمهوری اسلامی این واقعیت را درک خواهد کرد یا نه!
پس نوشت:
آقای احمدی نژاد در مصاحبه ای با سیمای جمهوری اسلامی یکبار دیگر در مورد قطعنامه های شورای امنیت اظهار نظر کودکانه کرده اند بر این مضمون: صد سال دیگر هم قطعنامه صادر کنند، ما را نگران نخواهند کرد. باور کردنی نیست!
No comments:
Post a Comment