پس از انتخاب آقای باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور آینده آمریکا، ایران در تلاش برای جایگزینی احمدی نژاد است.
پس ازهشت سال حکومت جمهوری خواهان محافظه کار(نئو- کانزر-وتیو) به ریاست آقای جورج بوش در کاخ سفید، و تلاش آنها برای به اجرا در آوردن ایده جهان گلوبال با 2 جنگ افغانستان و عراق، که موجب تحمیل خسارات جانی و مالی سنگینی به مردم افغانستان و عراق گردید، مردم آمریکا به این نتیجه رسیدند که باید جلوی سیاستمداران بد خود را بگیرند. این کار را با شرکت بی سابقه خود در انتخابات ریاست جمهوری و با انتخاب بی سابقه یک فرد سیاه پوست به ریاست جمهوری آمریکا انجام دادند؛ رئیس جمهوری که از تغییر روش در راه رسیدن به اهداف استراتژیک آمریکا صحبت می کند.
این مطلب اهمیت بسزایی پیدا می کند، زمانی که بدانیم؛ شاید کلیدی ترین منافع استراتژیک آمریکا در منطقه خاور میانه و فراتر از آن از کشور ما ایران می گذرد. تضمین منافع استراتزیک آمریکا در این منطقه و برای آینده دراز مدت، بدون کشور ایران امکان پذیر نیست، هر دو طرف درگیر، آمریکا و ایران بخوبی به این امر واقف هستند. ایران انتخاب زیادی ندارد، همانطور که شاید آمریکا با محدودیت انتخاب روبرو باشد. هر دو بطرف مقابل اعتماد ندارند، و به دلیل قابل فهم؛ در دنیای سیاست خودکشی خواهد بود که شما اهداف و کارتهای طرف مقابل خود را ببینید و بشناسید و با این حال به او اعتماد کنید. پراکسی درگیری و مقابله ایران و آمریکا در پنج سال گذشته گویای این وضعیت بغرنج است.
اما امروز، آقای اوباما و حزب دمکرات-من پیشتر میروم و ادعا می کنم، کل نظام سیاسی حاکم بر کشور آمریکا اعم از دمکرات و یا جمهوری خواه-به این نتیجه رسیده اند که اگرچه برای یک مدت کوتاه، شانس خود را با روشی دیگر با ایران امتحان کنند. خطوط قرمز امریکا، که همانا منافع کلیدی و استراتزیک آمریکاست تغییری نکرده اند، اما پنجره ای بسوی ایران باز شده است. علائم ارسالی از تهران بعد از نتایج انتخابات، نشان از توجه ایران به پنجره باز شده دارند. این علائم در پیام تبریک رئیس جمهور احمدی نژاد و اظهار نظرهای مختلف کاندیداهای احتمالی رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ایران قابل شنیدن است. این وظیفه مردم ایران است که در جواب مردم آمریکا اوبامای ایرانی خود را به دنیا ارائه دهند.
در مقابل؛ این وظیفه نظام حاکم بر کشور ایران است که به حقوق بشری و دمکراتیک مردم شریف ایران احترام بگذارد. این امر؛ تنها با برگزاری انتخاباتی آزاد با مشارکت حداکثری مردم و نهایتا تمکین در مقابل خواست اکثریت مردم امکان پذیر است. باید منتظر شد و دید.
پس ازهشت سال حکومت جمهوری خواهان محافظه کار(نئو- کانزر-وتیو) به ریاست آقای جورج بوش در کاخ سفید، و تلاش آنها برای به اجرا در آوردن ایده جهان گلوبال با 2 جنگ افغانستان و عراق، که موجب تحمیل خسارات جانی و مالی سنگینی به مردم افغانستان و عراق گردید، مردم آمریکا به این نتیجه رسیدند که باید جلوی سیاستمداران بد خود را بگیرند. این کار را با شرکت بی سابقه خود در انتخابات ریاست جمهوری و با انتخاب بی سابقه یک فرد سیاه پوست به ریاست جمهوری آمریکا انجام دادند؛ رئیس جمهوری که از تغییر روش در راه رسیدن به اهداف استراتژیک آمریکا صحبت می کند.
این مطلب اهمیت بسزایی پیدا می کند، زمانی که بدانیم؛ شاید کلیدی ترین منافع استراتژیک آمریکا در منطقه خاور میانه و فراتر از آن از کشور ما ایران می گذرد. تضمین منافع استراتزیک آمریکا در این منطقه و برای آینده دراز مدت، بدون کشور ایران امکان پذیر نیست، هر دو طرف درگیر، آمریکا و ایران بخوبی به این امر واقف هستند. ایران انتخاب زیادی ندارد، همانطور که شاید آمریکا با محدودیت انتخاب روبرو باشد. هر دو بطرف مقابل اعتماد ندارند، و به دلیل قابل فهم؛ در دنیای سیاست خودکشی خواهد بود که شما اهداف و کارتهای طرف مقابل خود را ببینید و بشناسید و با این حال به او اعتماد کنید. پراکسی درگیری و مقابله ایران و آمریکا در پنج سال گذشته گویای این وضعیت بغرنج است.
اما امروز، آقای اوباما و حزب دمکرات-من پیشتر میروم و ادعا می کنم، کل نظام سیاسی حاکم بر کشور آمریکا اعم از دمکرات و یا جمهوری خواه-به این نتیجه رسیده اند که اگرچه برای یک مدت کوتاه، شانس خود را با روشی دیگر با ایران امتحان کنند. خطوط قرمز امریکا، که همانا منافع کلیدی و استراتزیک آمریکاست تغییری نکرده اند، اما پنجره ای بسوی ایران باز شده است. علائم ارسالی از تهران بعد از نتایج انتخابات، نشان از توجه ایران به پنجره باز شده دارند. این علائم در پیام تبریک رئیس جمهور احمدی نژاد و اظهار نظرهای مختلف کاندیداهای احتمالی رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ایران قابل شنیدن است. این وظیفه مردم ایران است که در جواب مردم آمریکا اوبامای ایرانی خود را به دنیا ارائه دهند.
در مقابل؛ این وظیفه نظام حاکم بر کشور ایران است که به حقوق بشری و دمکراتیک مردم شریف ایران احترام بگذارد. این امر؛ تنها با برگزاری انتخاباتی آزاد با مشارکت حداکثری مردم و نهایتا تمکین در مقابل خواست اکثریت مردم امکان پذیر است. باید منتظر شد و دید.
No comments:
Post a Comment