جمهوری اسلامی، بازی تازه شروع شده

چند روز پیش که دیک چنی معاون جورج بوش(رئیس جمهور امریکا) آمده بود خاور میانه، یک مطلبی روی سایت تابناک خوندم که بنظرم با درگیریهای اخیر نیروهای مقتدا صدر با نیروهای دولت آقای مالکی در عراق یجورهایی مرتبط بود. توی این مطلب، نویسنده کلی امریکا رو تهدید الکی کرده، فکر میکنم شوخی کرده بود، چون آدم عاقل سیاسی توی ایران امروز، که امریکا رو تهدید نمیکنه. علاوه بر این مطلب، صحبتهایی هم آقای جنتی از تریبون نماز جمعه تهران کرده بود، بر این مضمون که "دنیا سر عقل بیاید". آقای جنتی هم که با اینهمه که نصیحتش کردن و کردیم که این انتخابات، با همه انتخابات قبلی در جمهوری اسلامی فرق میکنه و امروز حتما "مردم" باید انتخاب کنند، نه ایشون و نه دوستانشون، حواسشون نبود و گوش نکردن! همین صحبتهای چند روز پیش در نماز جمعه هم، بازهمین نکته رو تایید کرد. تمام این اتفاقات رو من به حساب همون اشتباه محاسباتی جمهوری اسلامی که اینجا ازش گفته بودم میگذارم. اون اشتباه ایته که آقای جنتی و دوستانشون چنین تصوری داشته باشن که انتخابات کردند و بازی تموم شد! نه آقا جان، بازی تازه شروع شده!

احساس رضایت آقای خامنه ای و دوستان محافظه کارشان از انتخابات، درست یا غلط؟

انتخابات مجلس شورای اسلامی به پایان رسید، و گمانه زنی ها در مورد تسلط بلاع منازه ولی فقیه(آقای علی خامنه ای) بر مجلس بالا گرفته است. اما به نظر من این، چیزی بیشتر از یک اشتباه محاسباتی و یا فراتر از آن استراتژیک، آقای خامنه ای و دوستان اطرافشان نیست.

البته در ظاهر اینگونه خواهد بود که با رد صلاحیتهای به اصطلاح غیرخودیها، زمینه برای یک دست کردن مجلس و در دست گرفتن کنترل آن توسط نیروهای وفادار به جبهه محافظه کاران فراهم شد. و اینک مجلسی کاملا هماهنگ با دولتی محافظه کار تشکیل خواهد شد و آقایان با خیال راحت برسرنوشت مردم-مردمی که حق مشارکت و دمکراتیک آنان در یک انتخابات را توسط 10-12 نفر به عنوان شورای نگهبان از آنان سلب کردند-و جان و مالشان به اضافه منافع ملی این کشور قمار و حکمرانی خواهند کرد. نادیده گرفتن و دور زدن مردم در ایران امروز-حتی با وضعیت شکننده امریکا در منطقه-یک اشتباه محاسباتی و استراتژیک است. آقایان محافظه کار باید این را بدانند، این خطر امریکا نیست که به لحاظ شرایط خوب اقتصادی، سیاسی، نظامی و جهانی-برای مثال قبل از اشغال عراق-میتوانست که مرگ آور باشد، و اینک بواسطه بدی تمام این شرایط، دیگر این خطر آنان را تهدید نمیکند و بنابر این میتوانند که با خیالی آسوده انتخابات کنند! باید بدانند که این تنها، مردم ایران هستند که باید از آنان ترسید، از سلب کردن حقوق انسانی ، شهروندی آنان و سهم تک تک آنان از منافع ملی کشور ایران. اگرچه مردم شریف، با هوش و آگاه به مسائل سیاسی ایران با توجه به خطرات در کمین کشور، تمام تلاش خود را کرده و میکنند که بهانه را از دشمنان این مرز و بوم برای غارت و نابودی ایران بگیرند، این بزرگترین و نابخشودنی اشتباه و خیانت در حق این مردم و ایران خواهد بود که آقایان این را به حساب موفقیت سیاسی خود بگذارند. این موفقیت نیست، اعلام خطر است، اعلام خطر مردم به فرد سیاسی ناتوان در امر محاسبات و معادلات ریاضی!

HAPPY NEW YEAR عیدتان مبارک

سال 1387 از راه رسید.

سال نو را به کلیه هموطنان عزیز داخل و خارج از کشور تبریک گفته، سالی همراه با سلامتی و موفقیت برایتان آرزو دارم.

Finally, the Iranian New Year is here.

I wish a happy and prosperous year for all Iranian wherever they are.

قطعنامه سوم شورای امنیت سازمان ملل، مانعی بر سر راه خرید زمان توسط جمهوری اسلامی ایران

قطعنامه سوم تحریمات تنبیهی برعلیه ایران به دلیل سر پیچی از خواسته های شورای امنیت سازمان ملل، روز دوشنبه همین هفته به تصویب رسید. از15 کشور عضو شورا، 14 کشور به این قطعنامه رای مثبت داده اند. این شورا تشکیل شده است از 5 عضو دائمی(آمریکا، انگاستان، فرانسه، چین و روسیه) که دارای حق وتو هستند - حق وتو قدرت فوق العاده ای است به این معنی، که رای منفی هر یک از این اعضا مانع تصویب هر گونه قطعنامه مطرح در شورا خواهد شد - و 10 عضو غیر دائمی که برای مدت 2 سال انتخاب میشوند. برای تصویب قطعنامه های مطرح در شورای امنیت به حداقل 9 رای مثبت نیاز میباشد، با توجه به این نکته که 5 عضو دائم با حق وتو حتما رای مثبت داده باشند. در حال حاضر، اعضای غیر دائم کنونی شورای امنیت را کشورهای (آفریقای جنوبی، اندونزی، ایتالیا، بلژیک، بورکنا فاسو، کرواشیا، کاستریکا، لیبی، ویتنام و پاناما) تشکیل میدهند. و در این قطعنامه اخیر تنها اندونزی در رای گیری شرکت نکرده است و بقیه اعضا همگی رای مثبت داده اند.

تصویب قطعنامه دور از انتظار نبود. چرا که دنیا اجازه خرید وقت را به جمهوری اسلامی نخواهد داد. همانطور که قبلا اینجا اشاره کرده بودم، دنیا خود را برای زمانی که واقعا در مقابل بلند پروازیهای جمهوری اسلامی احساس خطر کند، آماده میکند. و این جمهوری اسلامی ایران است که باید این موضوع ساده را تشخیص دهد، که این غنی سازی اورانیم و یا تضمین امنیتی آمریکا نیست که امنیت او را تضمین میکند، چرا که این تنها مردم یک کشور هستند که امنیت سیاسی آن را تضمین میکنند. سیاسیون حاکم بر کشور ایران باید بدانند که بدون مردم، تنها غریقانی هستند در میان اقیانوس و بدون جلیقه نجات! خواسته های مردم هم کاملا روشن و واضح هستند، آزادی، حقوق بشر و دمکراسی، و البته خیلی زود!