امروز و در شرایط حساس منطقه خلیج فارس و خطراتی که مردم و کشورمان ایران را تهدید میکنند، شاید به جرات بتوان انتخابات آینده مجلس را سرنوشت سازترین واقعه در تاریخ 28 ساله جمهوری اسلامی دانست. در عین حال میتوان آن را برای حاکمان سیاسی ایران، یک امتحان بزرگ سیاسی نیز نامید.
مدت 7 سال است که آمریکا با شعار حقوق بشر و دمکراسی و با تکیه بر قدرت برتر نظامی خود وارد منطقه شده است.در این مدت، دو کشور افغانستان و عراق اشغال شده اند، صدها هزار انسان جان خود را از دست داده اند و صدها میلیارد دلار خسارت مالی بر دو کشور وارد شده است. خسارات جانی غیر قابل جبران والبته خسارات مالی قابل جبران و تضمین شده توسط منابع نفتی و موقعیت جغرافیایی استراتزیک کشورهای افغانستان و عراق. اما تمام این تحرکات بنام حاکم کردن حکومتهای دمکرات و پایبند به رعایت حقوق بشر در منطقه انجام شده است. اما برای مثال، با توجه به 3 دهه حاکمیت صدام حسین بر عراق و حمایتهای همه جانبه غرب و به ویژه امریکا از حکومت خودکامه و دیکتاتور او، بوضوح میتوان دید که جهان غرب و بویژه امریکا دقدقه ای بنام حقوق بشر و دمکراسی را برای مردم عراق نداشته اند و ندارند. هر چه هست منافع اقتصادی و استراتژیک آنان است و بس!
حال، این حیاهو در اطراف کشور ما، ایران، بر پاست، حقوق بشر و دمکراسی برای من و شما. البته حیاهوی بلند تری هم بنام بحران هسته ای، غنی سازی اورانیم، به موازات این دو در جریان است. این سه موضوع، که البته غنی سازی اورانیم مهمترین آنها، حداقل برای غرب و امریکا که همانا نگرانی اسرائیل است، باعث رویارویی تهران و شورای امنیت گردیده است. تاکنون دو قعطنامه تحریم از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد بر علیه ایران صادر شده است، و آمریکا اخیرا تحریمهای یکجانبه خود را بر علیه سپاه قدس(شاخه ای از سپاه پاسداران جمهوری اسلامی) و مراودات مالی برخی از بانکهای ایرانی به اجرا گذاشت. تمامی این تحرکات همزمان با چانه زنیهای معمول دیپلماتیک برای تشویق و ترغیب ایران به کنار گذاشتن فعالیتهای نگران کننده هسته ای انجام میشوند.
نتیجه،ایران هنوز بر ادامه غنی سازی اورانیم اصرار میورزد، آمریکا برای تصویب قعطنامه سوم بر علیه ایران در شورای امنیت تلاش میکند و همزمان و در صورت شکست راهکارهای دیپلماتیک تهدید در بکارگیری قدرت نظامی و نابودی تاسیسات هسته ای ایران میکند.
خوب، یکبار دیگر داده ها را مرور میکنیم، غرب به سر کردگی آمریکا و با شعار آوردن حقوق بشر و دمکراسی برای مردم در کشورهای منطقه وارد شده است. بدون وارد شدن به دلایل اصلی در پشت لشکر کشی و کشتار و خسارات پی آمد آن، در ظاهر دو نظام خود کامه و دیکتاتور طالبان و صدام سرنگون و نظامهای دمکرات، آزاد برای مشارکت تک تک شهروندان این دو کشور و مبتنی بر رای مردم جای آنها را گرفته اند. در هر دو کشور مانعی برای مشارکت در سیاست و انتخاب کردن و یا انتخاب شدن بر مبنای باورهای مذهبی، ایدیولوژیک، زبان، رنگ پوست و غیره وجود ندارد.
حال مردم ایران در مقابل انتخاباتی قرار میگیرنند که از طرفی باید مراقب تهدیدهای خارجی که جان، مال و منافع ملی کشورشان را تهدید میکنند باشند، و باید توسط این انتخابات پیغام بلوغ و هشیاری سیاسی خود را بدنیا نشان بدهند. و از طرف دیگر به دنبال دستیابی به حقوق بشری و سیاسی خود از طریق مشارکت در یک انتخابات آزاد برای کلیه احزاب و گروههای سیاسی و منفردین سیاسی مایل به شرکت در انتخابات باشند.
اینجاست که محک بزرگ تاریخی و سیاسی حاکمان سیاسی کشورمان زده خواهد شد، بخصوص در مجالس نظارتی مانند شورای نگهبان! باید منتظر شد و دید!
با ســــلام و احتــرام خدمت جنـــاب آقای فـــردين نيکـــجو محتـــرماً باستحضار می رسانم اينجانب شخصاً از شما هم وطن ارجمند برای ايجاد فضايی جهت اطلاع رسانی در دنيای ديجيتال ، و همچنين تحليل اخبار روز، از اين عنايتی که مبذول می داريد نهايت تشکّر و قدردانی دارم.(با تقديم احترام)
ReplyDelete