Thursday, November 22, 2007

مذاکره، تنها راه حل بحران ایران-امریکا، هسته ای، عراق، خاور میانه

در چند روز آینده باید منتظراتفاقات قابل توجه در رابطه با کشورمان باشیم، مذاکرات ایران و آمریکا بر سر مسائل عراق، دولت و شخص آقای احمدی نژاد از اولویت خاصی برخوردارند. چون این اتفاقات میتواند که تعیین کننده خیلی از اتفاقات خوب و یا بد آینده باشند تصمیم گرفتم که نگاهی اجمالی به آنها بیندازم.
اول اینکه، در اوایل ماه نوامبر و بعد از کنفرانس عراق که برای بررسی مشکلات امنیتی و بهتر بگویم ثبات عراق دراستانبول ترکیه برگذار شد امریکا 9 نفر از ایرانیان بازداشتی در عراق را آزاد کرد. در پی آزادی این افراد گزارشهای مثبت در مورد پایین آمدن در صد خشونتها، حملات به نیروههای آمریکایی مستقر در عراق واز آن مهمتر پایین آمدن آمار تلفات سربازان آمریکایی در عراق هر روز شنیده میشود. اظهار نظرهای، اگرچه محتاطانه، مقامات رسمی آمریکا از وزیر دفاع، آقای گیتس، گرفته تا فرماندهان نظامی مستقر در آمریکا و یا در عراق تماما نشانهای مثبتی بوده اند. این اتفاقات نهایتا به درخواست رسمی آمریکا از ایران برای دور سوم مذاکرات در مورد عراق انجامید. آمریکا هفته گذشته توسط سفارت سوئیس بعنوان حافظ منافع آمریکا در ایران در خواست مذاکرات را کرد، و ایران پذیرفت.
حال، دور سوم این مذاکرات در آینده نزدیک انجام خواهد شد. اما سوال اینجاست، در شرایطی که بحث مسئله هسته ای، تحریمات یکجانبه آمریکا علیه ایران و اصرار آمریکا برصدور قعطنامه سوم و تحریمات شورای امنیت همزمان و موازی با مسائل و مشکلات عراق در جریان است، آیا طرفین میتوانند که بر سر میز عراق مشکلات خود را حل و فصل کنند و بر سر میزهای دیگر تهدید و دعوا؟! جواب این سوال ساده نیست، اما نظر من این است که شما با رعایت احتیاط لازم میتوانید که با کمک خود زمینه را برای جلب اعتماد طرف مقابل فراهم و متاقبا انتظار جلب اعتماد خود را از طرف مقابل داشته باشید. علائم و شواهد حرکت در مسیر درست را نشان میدهند.
اتفاق جالب و قابل توجه دیگر این هفته، سر مقاله روزنامه جمهوری اسلامی در مورد دولت احمدی نژاد و برخورد شخص آقای رییس جمهور با مخالفین سیاسی سیاست های خود در قبال مسئله هسته ای بود. اهمیت این موضوع به جایگاه این روزنامه که بعنوان ارائه کننده دیدگاه سیاسی رهبر جمهوری اسلامی، آقای خامنه ای، شناخته میشود بر میگردد. بر خورد سر دبیر این روزنامه با اقای رییس جمهور را میتوان بر خورد رهبر جمهوری اسلامی تلقی کرد، و وقتی که رفتار و عملکرد آقای رییس جمهور را در رابطه با رقبای سیاسی خود، غیر اخلاقی، مغایر با شئونات اسلامی و از همه مهمتر "غیر قانونی" مینامند، شاید که پیغام بزرگتر و مهمتری بهمراه داشته باشد.
من شخصا مایلم که بر روی ابزار قانونی موجود در قانون اسا سی برای برخورد با تخلفات "غیر قانونی" آقای رییس جمهور تمرکز و تاکید کنم. چون با توجه به موارد ذکر شده در بالا، مذاکرات ایران و آمریکا بر سر مسائل عراق و بحث هسته ای، شاید این ابزار برای جلو گیری از کارهای "غیر قانونی" آقای رییس جمهور لازم باشد!

Tuesday, November 20, 2007

تشکیل "کمیته صلح" توسط خانم شیرین عبادی


خانم شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل، روز دوشنبه، 19 نوامبر، در یک کنفرانس خبری که در دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران بر گزار شد،" تشکیل کمیته صلح" را اعلام کردند.
در روزهای اخیر شاهد افزایش فشار آمریکا مبنی برعملکرد ایران به قطعنامه های صادره شورای امنیت در تعلیق غنی سازی اورانیم بوده ایم.از طرفی بی توجهی تهران به خواسته های بین المللی در این رابطه باعث بالا گرفتن حدس و گمانه زنیها در مورد حمله نظامی به تاسیسات غنی سازی در ایران گشته است.
در این راستا خانم شیرین عبادی دست به ابتکار جالبی زدند، کمیته ای بنام "کمیته صلح" را بر پا کردند. ایشان در این رابطه گفته اند: "آنچه ما می خواهيم و به دو طرف هشدار می دهيم رعايت حقوق بين الملل است. نه آمريکا می تواند و اين حق را دارد که در مورد ايران خارج از ضوابط بين المللی عمل کند و نه ايران می تواند ديواری به دور خودش بکشد و بگويد که اين کشور با قطعنامه های سازمان ملل کاری ندارند." این حرکت در جنین لحظه تاریخی و سرنوشت ساز برای مردم وکشور ایران، و شاید جهان، نشان از بینش، آگاهی، مردم دوستی، وطن پرستی و احساس مسولیت ایشان دارد.
ضمن اعلام حمایت از ابتکار ایشان، حمایت از این حرکت را وظیفه یکایک هموطنان ایرانی و شهروندان صلح طلب دنیا میدانم.
در عین حال مایلم تاکید مضاعفی بر گفته ایشان که " نه ایران میتواند دیواری به دور خودش بکشد و بگوید که این کشور با قطعنامه های سازمان ملل کاری ندارند"، داشته باشم و به تصمیم گیران در تهران گوشزد کنم که قطعنامه های شورای امنیت، مسلما کاغذ پاره نیستند!

Thursday, November 1, 2007

ما، ایرانیان، یکصدا به جنگ نه میگوییم

خانم شیرین عبادی،برنده جایزه صلح نوبل، این هفته در پاریس با مردم و دولتمردان فرانسه صحبت کرد، ایشان پیغامی از جانب مردم ایران برای دنیا داشت.
پیغام ایشان خیلی ساده بود، جنگ، ریختن بمب بر سر مردم بی گناه و کشتار روش خوبی برای ترویج احترام به حقوق بشر و دمکراسی در دنیا نیست!
این کاملا قابل درک است که خانم عبادی با توجه به موقعیت ایشان به عنوان برنده جایزه صلح نوبل احساس مسولیت بزرگی در برابر تحمیل جنگی خانمان سوز بر کشور و مردم ایران دارند. و اما پیغام ایشان:"من، بدین وسیله از جانب مردم ایران اعلام میکنم که در صورت هر گونه حمله نظامی به ایران، کشور و مردم ایران جواب حمله را خواهند داد." من به نوبه خود به ایشان برای اتخاذ موضع انسان دوستانه و وطن پرستانه تبریک گفته، حمایت خود را از ایشان اعلام میکنم. این وظیفه هر ایرانی وطن پرست و نگران مردم و کشور است.
در پایان، مایلم پیغام خود را به آن دسته از فارسی زبانان تشنه قدرت، که جان و مال مردم و منافع ملی این کشور را برای ارضای شهوت قدرت خود به حراج گذاشته اند، بدهم. شما ایرانی نیستید، اجازه بر زبان آوردن نام ایران را ندارید، مردم این کشور به شما به چشم دشمن نگاه خواهند کرد.

WE, IRANIAN, SAY NO TO WAR

Mrs Shirin Ebadi, the Noble Peace Prize winner, was in Paris this week, she convoyed a strong and clear message from Iranian people to the French and the world.

Her message was simple, going to war and indiscriminately killing hundreds of thousands of innocent people is not a good way to promote human rights and democracy. I know that I sound naive to suggest that the wars in Afghanistan and Iraq are really for the initially purposed suggestion, at least it was purported by the US.

But now, Mrs Ebadi rightly feels the responsibility to stand against the threat to the Iranian people and our country. She had this message from Iran: "I, hereby, announce on behalf of the Iranian people that if Iran comes under attack, our nation will respond to it." In my turn, I, as an Iranian, congratulate and fully support her stance.

In addition, I, hereby, have this message for the world: Iranian people care for the welfare of their fellow citizens and their country's national interest like any other citizens, in the same situation, around the world.

Negotiation is the only way!